Modena door de ogen van een foodie
In de tijd die vooraf ging aan de reis las ik alles wat ik kon vinden over
Osteria Francescana, Massimo Bottura en Modena. Ik bekeek een mooie documentaire (Chef’s Table op Netflix) en werd gegrepen door de manier van werken van deze chef.
Ik werd steeds nieuwsgieriger naar het restaurant. Ik was benieuwd of we de chef zelf zouden zien en of we in de korte tijd dat we er binnen zouden mogen zijn, de magie van deze keuken zouden voelen. En nog beter: vastleggen. De gedachte te kunnen staan midden in de keuken van waaruit alle bijzondere gerechten ontstaan en van waaruit de opgemaakte borden uitgeserveerd worden, bezorgde mij kriebels en knikkende knieën, want ik wilde zo graag het moment vatten maar wist dat het slagen daarvan van een hoop dingen af zou hangen.
Ik ging mee naar Modena met Elwin de Veld van Slijperij J.M. van Rangelrooij, om vast te leggen hoe hij in de meest beroemde keuken van Italië, sterrenrestaurant ‘Osteria Francescana’, zijn kennis over messen, slijpen en zijn passie voor zijn vak over wilde brengen op de brigade van Michelin sterrenchef Massimo Bottura.
De avond was al gevallen toen we in Modena aankwamen. Het is een overzichtelijk stadje, gelegen in het hart van de regio Emilia Romagna, met weinig toeristen. Eigenlijk word je meteen ondergedompeld in het Italiaanse leven en ben je omringd door locals. Overal klinkt het Italiaans. En ik spreek geen woord Italiaans! Ik ben wel echt een taalfreak (en een controlfreak), dus tikte ik twee Italiaanse woordenboeken op de kop en een lijst met geweldige tips van foodie ‘
Bacon is Magic’ inclusief handige zinnen in restaurants (Thank you Ayngelina)! Hey… dat zou helemaal goed komen;-) Ik had één Italiaanse term paraat: ‘
Vorrei’… wat zoveel betekent als ‘ik wil’ (en dan maar een hoop aanwijzen). Maar in de rollercoastertrip die Modena heet, vergat ik op de eerste avond mijn woordenboeken al mee op stap te nemen, dus hadden we geluk dat een van de obers van het authentiek Modenese restaurant
Di Danillo, waar we op de avond van aankomst aten, wat Engels sprak. Hij toverde alle locale specialiteiten op tafel. Gnocco Fritto, Parmigiano-Reggiano met balsamico, Parmaham, Lambrusco, tortellini, tortelloni, taartjes, Barozzi cake, een met mascarpone gevulde rol en Nocino, een speciale walnotenlikeur. Oh my… Italië werd per direct mijn nieuwe favoriete land!
